Son çığlık! Şiiri - Osman Onuktav

İçimde ki son çığlık, sustu! Duyma bu gece.
Sindirmek zor da olsa, ah çeken efkârımı
Azıcık huzur versen, bana! Uyma bu gece.
Küllerini serpip de, söndür yanan harımı!

Kara bir bulut gibi üstüme çöküp durma!
Nisan yağmuru gibi yaşını döküp durma!
Çağlayıp seller gibi, bendimi söküp durma!
Karışmış mevsimlere, dur! Katma baharımı

Israr edip durursan çekilirim köşeye
Dökerim acıları, bir yetmişlik şişeye
İçip içip sızarım bürünemem neşeye
Çakır keyif kafamla, Bozma şu ayarımı

Beslediğin duygular dolanırsa dilime
Çatlatır fay hattımı dokunur bam telime
Çok şey mi istemiştim, ne geçti bak elime?
Taşıdığın o yürek çekemez zararımı?
Attığım son çığlıkla vermişim kararımı

Kafkasi
01/05/2017