Son çiçek Şiiri - Leyla Saliha Tersakan

Doğum günüm…
ve sen yoksun.

Bir yıl önce bırakmıştın bana
bir avuç solgun mevsim,
bir veda kadar sessiz çiçekler.

Kuruttum hepsini—
damla damla seni sakladım yapraklarında.
Ölümsüzleştirdim kokunu,
zamanın bile silemediği bir dua gibi.

Bir tek sen gittin…
çiçekler kaldı.

Ben, ömrümden sana versin diye
yalvaran bir kadındım o vakit,
ama ömrüm yetmedi seni yaşatmaya.
Bu savaşı kaybettik sevgilim,
ve ben bugün,
bu son çiçekle uğurluyorum seni.

Tüm anılarımızı
toprağın kalbine gömdüm,
bir tek senin adın filizlenmesin diye.

Beni unutma,
demiştin bir zamanlar.
Olsun…
ben de bir çiçek bıraktım sana—
kuruyup kalmasın diye
adı biz olan bir hatıranın üstüne.