Son Cezir Şiiri - Kağan Şen

Dünkü bugünlerden kalan ve bugünün dünde var olmayışından gelen asortik bir tını değil,üzerine bir likör bardağı morfin dökülmüş denizin,çabuk ve nedensiz değişimleri…
Denizler fark eder mi ki med-cezirleri?

Rotası belli bir nehrin getirdiği planktonlu bir yaşam formuyken,
bir denize dökülmenin verdiği kelepçesiz,prangasız tutunabilme hassasiyetini,
nasıl hissedebilir ki benliğini denizin tuzuna kaptırmış tatlı su molekülleri?

Bir balığın her boğazdaki tereddütleri…
Kimi asılsız,karşı taraf daha iyi şikayetleri…
Denizler arasında feriştah gösteriş muhabbetleri…
Hiç düşünmedim sanma,duygu sömürüsü altındaki ihanetleri…

Duyar gibi oluyorum son nefesi de alacak olan diyafram seslerini…
Metafiziksel ayrıntılarda hissediyorum her an seni…
Biliyorum cebelitarık’ta bekliyorsun şimdi..
Bir dalga sonra okyanusta olacaksın belki…
Atlas okyanusu,Anadolu nehirlerini tatmış bir metobolizmayı selamlıyor
Atlas okyanusu,resepsiyonist olmuş …
Sana başka denizleri tarif ediyor….
Özgür olma tutkusu içinde birbirini sevemeden düşüyoruz belli ki…
SON CEZİR bir tek sana güveniyorum şimdi…..