Son Çeyrek Şiiri - Yusuf Kemal Günerkaya

SON ÇEYREK

Mapus Denilen İllet Betondan Taştan
Sevgi Bekliyor İnsan Bir Küçücük Kuştan
Elimde bir Kara Kalem Yazıyorum Kaderimi
Birde Silgim Olsaydı Silip Yazardım Baştan

Nereden Bilebilirdim ki İlk Mermiyi Sıkarken
Anladım Yara bende Gözyaşlarım Akarken
Aynada Eskimişim Elimi Yüzümü Yıkarken
Bakıyorum Eser Yok O Kara Kaştan Gözden

Pişmanlık Fayda Etmiyor Ah Etmeler Boşuna
Kader Diyelim Gitsin Bu Mapusun Yokuşuna
Bende Umutlar Bitti Bıraktım Akışına
Ata Yoksa Hayır Yok Ne Dostan Ne Kardeşten

Yaradana Sığınıp Hayır Dilemek Gerek
Geçti Ömrümün Yarısı Belkide Son Çeyrek
En son Uykumda Bile Yastığım Yine TAŞTAN....

YUSUF KEMAL GÜNERKAYA