Son Cenaze Yürüyüşü Şiiri - Can Kitaplı

Her gün seninle olmak isterim
Her günüm son günümmüş gibi
Sensiz geçen her günümün son günüm olduğunun
Resmi makamlarca ilan edildiğini bilirmişçesine
Her günüm seninle olsun isterim

Her gün baştan doğarım
Seninle bir kez daha olmak için
Son kez olduğunu bilsem bile
Her akşam tekrar ölürüm
Bir günü daha sensiz geçirdim diye
Rumî’nin Şems’e seslendiği gibi seslenirim sana
Aşkla, özlemle
Kırgınlıkla aynı zamanda
Rumî’den ne farkın var dersen sevgilim
İşte kırgınlığımdır sana olan
Yegane farkım
Sevginin acı tebessümü konar yüzüme
Sen gelmedin diye tebessüm ederim
Kırgınlığım bundandır sana
Yüceler yücesi aşkımın
Karşı koyamadığı işte
Ne gelir ki elden tanrı kelebeğe emrettiyse kanat çırpmayı
Zincirlemesine gelişen kötülükleri engellemek için
Tanrı bütün kötülüklerin babasıdır
Eğer varsa tabii
Şayet, eğer, varsa tanrı
Seni benden mahrum bırakan da o mudur
Bana bu kötülüğü yapan
Seveni sevdiğinden ayıran
En büyük kötülüğü yapan
Tanrının kendisi midir
Ceza çeker mi sevgilim tanrı ne dersin
Kendini cehennemin en dip köşesine atar mı
İblislerin ellerine teslim eder mi kendini
Peki ya iblisler
Onların cesareti yeter mi tanrıyı cezalandırmaya
Yargılamanın da tarafsız olması gerek
Ben Adem ve Havvayı öneriyorum
İki sevgili
Sırf bir elma uğruna dünyaya sürülen aşıklar
Onlar bilirler özlem ne demek
Ayrılık ne demek
Fakat adilane olur mu sevgilim
Tanrıyla musibeti olan iki aciz aşığın
Varlıkların en yücesini yargılaması
Sanmıyorum
Bizim davamız yine tozlu raflara kaldı
Bugün son günüm sevgilim
Sensiz geçirdiğim son günüm