Gökyüzüne baktım, bulutu gördüm.
Aşkın ile yanıp, sevginle söndüm.
Dün yine toprağa düştün son cemre.
Her rüzgârda, fırtına çıkar sandım,
Hep seni düşündüm, hep seni andım.
Dün yine sevgiye düştün son cemre.
Doğaya baktım, ağaç çiçek açtı.
Her seven, gönülde aşkını tattı.
Dün yine gönül e düştün son cemre.
Gün doğdu, ışığı çöktü üstüme.
Sevdan ateş gibi düştü gönlüme.
Dün yine aşkıma düştün son cemre
Karanlığı gördüm, aydınlık çıktım.
Sensiz olan dünyama, kurşun sıktım.
Dün yine umuda düştün son cemre
Yağmuru dinledim, buharı sildim.
Sana güvendim, yoldaş seni bildim.
Dün yine dostluğa düştün son cemre.
Ömrü uzun sanıp, düşüme kandım.
Boşa geçen zamanıma, hep yandım.
Dün yine bir ömre düştün son cemre.
Kayıt Tarihi : 30.4.2007 03:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Nasıl ki; Halk arasında şubatın 20 sinden sonra cemre ilk hafta havaya, ikinci hafta suya, üçüncü (son cemre) hafta toprağa düşüp baharın geleceğinin belirtisi oluyorsa, insanların gönlünde de son cemrede sevgi, aşk, yaşam kıvılcımlarıyla hayat yeniden canlanır....
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!