Son Cemre Şiiri - Yusuf Gökbakan 2

SON CEMRE
Bir artı bir; ıslak
Her halkaya bir kurdela,
Gecenin akarı oluk.
Katresi kurumuş yara.
Pas tutmuş dalga.
Benim yakamda mecnun rozeti;
Seninse;
Taşıyamam dediğin aşk var sırtında.

Her vaha; bir serap,
Her yankı; eksiksiz azap!
Sığ bir geçiş,
Duyuş yoğun,
Kıvranıyor mehtap.
İşleme aldığım gözlerin parıl parıl;
Harıl harıl kalem defter
Tutmuyor bir türlü kalbime vurduğum hesap;
Yengeç ve kezzap,
Çöl veremli, sahil hasta,
Absürd bir yıldız düşüyor suya
Ciğerlerim hepten oyuk:
Engelsiz geçiyorsun her solukta;
Deniz kurak, son cemre:
Sen yağıyorsun yüzüm yüzüne vurdukça.
YUSUF GÖKBAKAN