Son Cemaat Mahl'i Şiiri - Kemal Ersözlü

Son Cemaat Mahli'nde, Asr-ı Sânî Sünneti'ndeyiz...
300 Güzel Adam aradım,
Kanatlı Simurg Kuşlar'ı belki de..
Qâf Dağı'nın ardında Nûn Denizi'nin Ötesi'nde bir Elîf...
Elif diye tozan Rüzgar,
Elif diye yazan 300 Qalem.

'Âmentüm' buydu,
'Kokuşan Şehirler'de
Kokuşmamış 300 Adam varsa
Örümcekler Emriniz'dedir,
Zeytin Dalları'na Yuva kurar Kuşlarınız...
300 Adam ya Şehr'i Teslim alır,
ya Şehr'in Koca Meydanı'na 7.Oğul gibi gömer kendini..

Bu İnanc'ı Muhafaza eden bir Inqılâb'a Muntazır'ım..
'Erken gel ey Genç Adam beni Ev'de bulamayabilirsin' diyen Ses,
İlyâs'ın Sesi'ydi belki,
'İmdâd' diyenlere yetişen bir Hızır...

Göğü 300 Yıldız süsler ilkin,
Târıq kendini belli ederse...

(Post Modern Çağ'da
Hikâye'nin Sonu'nu yazacak olan Qader'in Qalem'i..
Waqanüwis yukardaki Cümleler'i 'mişli geçmişin hikayesi' ile yazacak olursa
Utansın utanacaklar...
'' Aramıştı, ummuştu...''