Son Çekiç Şiiri - Yahya Bozkuş

Ççığlıklar vuruyor çekiç dan!.. dan!.. dan!..
Gidiyor çığlıklara binmiş can
Yollandı boşluğa şafakların eli başında
Ölümdür saçlarını yolan...
Kapandı tüten bacalar,ateşli ağrılar bitti
Vucutta
Buz gibi oldu volkan parçası
Gitti çığlıklara binmiş can
...
Yırtıldı şahı gökler
Çığlıklar vuruyor, çekiçler dan!.. dan!..dan!..
Türküsüne ağıt yaktı baykuşlar
Üşümüş gün şafaklarında
Ayrılığın müjdesi yok
Zaman ileriye, ateş oldu kör duman
Saltanatı çürüdü yılların
Ekmekle paylaşılan.

Alınlarında sarı başakların dili
Kervancı yalnız
Yetim kalır emek sonunda...

Dağlar yine mor, denizler yine mavi
Ağlamalar kan renginde
Yaşam değil sarılıp kaldığın
Seni koydum ak çıkına
Tahtadan gemin
Son toprak,, son çekiç, dan!..dan!..dan!..

YAHYA BOZKUŞ
10 MAYIS 2019 ANKARA