Son Çare Şiiri - Sadık Doğan

Denizi görmek ilk defa,
bakmak sonra hasretle
ben denize yabancı, deniz bana.
anlamak sonra yalnız olduğunu
yürümek yürümek...
arkana bakmadan çekip gitmek
yalnızlığını alıp yanına.

Deniz de yüzüne gülmemiştir artık
çaren kalmamıştır başka
vatana hasret bir asker gibi
yaralı ama başı dik.

Umutların tükenmiştir
hayallerin silinmiş
ve dik başın eğilmiştir.
çünkü yalnızlık çünkü sensizlik...
öldürmez insanı
süründürür süründürür...
zavallı bir yılan gibi
başı eğik,
sevgiye muhtaç,
insanlığa aç gezdirir.

Deniz bahanedir oysa
her şey bir kıvılcım,
yeni bir umut içindir.
bütün çırpınış bütün arayış...
başka bahanen kalmamıştır artık
son çaren:
gitmek uzaklara, bambaşka diyarlara
yalnızlığını yanına alıp
dost olmak içindeki senle.

15.08.2004/İzmir