Yine zamansızca düştün aklıma,
Huzura doğrulsam, sen yıkıyorsun.
"Artık yok say beni" diyorsun ama;
Ateşi yeniden sen yakıyorsun.
Kurtulmak ne mümkün senin elinden,
Gözümden, gönlümden gitmiyorsun ki.
Yakama taktığın gelin telinden
Oluşan zincirler kelepçe sanki.
Rüya mı, hayal mi gördüklerimiz?
İzin ver, kâbuslar sonuna ersin.
Hani nerde kaldı sevdiklerimiz?
Şu geçen yıllara ömür mü dersin?
Kaderden kedere uzanan yolda;
Bağlarız ferdâya geçmişimizi.
Kimimiz gülşende, kimimiz harda,
Ayırsın Allah'ım kaderde bizi...
09.11.2013 Fatih-İST.
Enver ÖzçağlayanKayıt Tarihi : 9.11.2013 11:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yıllar yılları aratır, Yıllar içimi karartır Hasret sancısı başlar da; Ne düşünceler yaratır. E.Ö:
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!