Daha altısındaydı
park görmemiş küçüğüm
koşarken ara sokakta
içindeki sevgiyi,neşeyi,enerjiyi
yayarken etrafına
bir acı fren,
ve bir çığlık duyuldu.
ölümün soğuk nefesi
Çarparken betona,
tükenirken nefesi
acı çekmesin diye
kapanırken gözleri
gömülüverdi tüm acıları toprağa.
Ve
buse kondurarak annesinin gamzesine
sarıldı babasının ellerine
vedalaşarak arkasından ağlar gözlerle
kanatlandı masum ruhu
uçtu ebede...
Kayıt Tarihi : 8.4.2007 10:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!