Sanki kırk yerimden kırılıyorum
içim bulanık ve sıkıntılı ızdırap duyuyorum
Hayallerim yatıştırıyor biraz beni
avutuyorum daha kötüsüde olabilirdi diye kendimi
Bir bahçe hayalimdeki
sırça köşk, yüklü kiraz ağaçları
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta