Son Buse Şiiri - Sinan Yolcu

Sanki kırk yerimden kırılıyorum
içim bulanık ve sıkıntılı ızdırap duyuyorum
Hayallerim yatıştırıyor biraz beni
avutuyorum daha kötüsüde olabilirdi diye kendimi

Bir bahçe hayalimdeki
sırça köşk, yüklü kiraz ağaçları
uyuyup sakinleşmek istiyorum ben bu gölgelikte
Umud ediyorum belki iyileşeceğim bu sayede

Uzanıp şu karşıdaki vadiler misali
kaynağından çok uzaklara akan bir ırmak gibi
hem yaşıyorum etrafıma canlılık saçarak
hem şaşırıyorum kendime bunca engeli derdi aşarak

Ucunda ne varsa var bana ne
hiç hesabını yapmadım işte!
ben söz vermişim o yare
öperken alnımdan
geçeceğim bu candan
ve o son busenin izi
ışıldayacak sonsuza kadar