Son Buluş Mu, Yoksa Doğuş Mu?

Susuyorum gecelerim, yeniden doğuyorum uykularımla,
Kapkara bir iklimin güneşini arıyorum, beyaz atmış sakallarımla.
Kalbimin bekçisiyim artık bir tek kurşunum var zulam da,
Asidir dinim, dilim, hep bakacağım gözü kanlıda olsa ufaklara.

Bazen de tatlı sevdalar dostluklar çiziyorum sokaklarıma,
Ölümler tadıyorum ben, her özgün sesin yakarışında.
Oyunlar oynuyorum kendimce yaptığım savaş uçaklarıyla,
Yıkılmamak için türküler söylüyorum, yaralı bir savaşçının ağzıyla…

“LeLe DaYe“ diye ağıtlar yakar anamlar tabuta sarılışında
Öyküler yazarım özlemle, toz tutmuş kirlenmiş masalarımda
Nedir ölüm son buluş mu? Yeniden doğuş mu? toprak denilen parçada
Sustuğum yerde başlar ölüm, topraksız kefensiz de olsa…