Son Bulan. Şiiri - Necdet Erem

Hayat bir perde, deva her derde,
Bilinmez nerde, sanki bir yalan.

Yaşayan insan, dertle boğuşan,
Varlıkta nişan, geriye kalan.

İniş ve yokuş, hem bahar, hem kış,
Tatlı bir bakış, kalbe takılan.

Açlık ve tokluk, varlık ve yokluk,
Azlık ve çokluk, rakamlar sayan.

Atlı ve yayan, bir yol arayan,
Sonu olmayan, yollarda kalan.

Sevgi ve nefret, yalanmış hayret,
Oyunu seyret, rolünden çalan.

Yaşlı bir gözde, yalan bir sözde,
Utanmaz yüzde, maske takılan.

Dünya ve mezar, olsan da Sezar,
Yaşasan hezar, gaflete dalan.

Yalanmış dünya, kötü bir rüya,
Dar bir çukurda, meğer son bulan.