Son Bir Yolculuk Şiiri - Abdulsamet İlgin

Son bir yolculuğa çıkıyorum.
Hiçbir şeyden habersiz
Hayatın akışına kapılarak.
Bir tren yolculuğu;
Ama herşey seyrinde gibi.
Ve ölümsüz dünya hayaliyle,
Pencerenin dibinde.
Manzarayı seyre dalmışım.
Öyle güzellikler gözüme ilişiyor ki
Ölümsüzlük iksirini içmiş gibi hissediyorum.
Sanki dünya benim için yaratılmış.
Sanki hiç ölüm yokmuş gibi bir hisse kapılıyorum.
Taa ki vagonlar üstüme üstüme devriline dek.
Ve dünyaya dair tüm hayallerim yok oldu.
Hiç tükenmez sandığım nefesim tükendi bir anda.
Ne ben kaldım ,ne de dünyaya dair bendeki ben.

Son bir yolculuğa çıkıyorum.
Ucu bucağı bulunmayan bir yol var önümde.
Nereye varacağımı sezmeden gidiyorum işte,
Arkama bakmaya korktuğum bir yol işte.
Korkuyorum.
Çünkü vazgeçemediklerim var ardımdan,
Çünkü dönmek gibi bir lüksüm yok ,
Lüzümsüz bakışlara ne gerek var?
Bir yıldız gibi kayıyorum aralarından.
Gidiyorum ardıma bakmadan.
A.S.İ
10.07.2018