Vedalalar acıtır.
Vedalar kanatır.
Vedalar alır götütür bir parçayı.
Vedalar bazen,
Bitirir, bitmez gibi gelenleri.
Acıya yakışan en güzel isimdir veda.
Bir buse konuverir,
Veda edenden sana.
Yanarsın.
Ağlarsın.
Gözyaşların söndürecek yerde yangını,
Benzin dökmüş gibi üzerine,
Kızıl alevlerde harlarsın.
Geceye yakışır vedalar,
Karanlıkta yitip gider anılar.
Laciverttir rengi vedaların,
Mavinin en acılı hali,
İnsanın en koyu sisi.
Önünü görmezsin bir vakit.
Veda bürür gözlerini.
Sen hep ağlarsın,
Yandıkça hırçınlaşır gözyaşların.
Bir de bakarsın,
Hiç kalmamışsın…
Bir veda ezmiş,
Bir başkası yakmış,
Bir diğeri de öldürmüş.
“Hala ağlayacak mısın? ”
Diye bir ses duyarsın.
Veda acır haline,
Ve gelir, öper gözlerinden.
Alışmışlığından olmalı ki,
Şaşırmazsın.
“Son bir veda daha” dersin kendine
“Son bir veda daha”
Ne çıkar ki?
Yeniden yangın,
Yeniden sis,
Yeniden gözyaşında kavrulan geceler,
Ve kızıl alevler.
Son bir veda daha…
Kayıt Tarihi : 18.1.2010 00:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Elbet elvedalar da unutulur yerini mutluluklara bırakıp
tebrikler saygılar
tebrik ediyorum..
10 puan
Öyle bir çığlıkla yazmışsın ki aynı duygu bana geçti ister istemez.Alkışlıyorum...Sevgiler
TÜM YORUMLAR (14)