Babaannem Hayriye Mümün’e
Kasım; zamanı mıydı son yolculuğa çıkmanın
Reva mıydı son bir veda etmeden ayrılığın
Ben sana Rumeli türküleri söyleyecektim
Sen bütün duaları öğretecektin babaannem
Hani ağabeyinin eşlik ederek, halay çektiği
Hani her anlatışında sesinin titrediği
Hani Sofya Radyosu’nda yıllarca dinlediğin
Ben bu türküleri nasıl dinlerim babaannem
Hani sağ yanına yatınca daima okuduğun
Hani ruhun sıkılınca hemen huzur bulduğun
Hani nazara karşı benim için yalvardığın
Ben bu duaları nasıl ederim babaannem
Hani dedemin arkasında namaz kılışın var ya
Her misafire mutlaka ikram edişin var ya
Gönülleri kırmayan tatlı muhabbetin var ya
Ben bu erdemleri kimde bulurum babaannem
Kayıt Tarihi : 22.2.2015 18:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
22 Şubat 2015, Kırcaali
insanlar vardır sayfalar dolusu yazar
hiç birşey anlatamaz
insanlar vardır bir satıra dünyayı sığdırır.
Mükemmel,ancak bu kadar güzel ,
bu kadar sıcak ,
bu kadar içten kelimelerle anlatılabilir.
kardeşim.şiirini alkişliyorum.ktluyoru
Hayatın acı gerçekleri işte,yüreğinize sağlık.
TÜM YORUMLAR (5)