Bak gör sen şu son insan asrını.
Adaletlerinden tut edep yoksunluklarını.
Hasret kalırlar acizler, meshur diye âşka,
Kalmazlar mı hasret, ahlâkın son noktasına?
Bir son edep çağı daha görebilmek umuduyla,
Uyuyamam bu denli mühim bir konuyla.
Sadede geçmek için çırpınırken korkuyla,
Ne yapmalı küreksiz, kalmış bir okyanusta?
Son birkaç nefes kadarcık daha,
Vermeden ancak son sözü şu zatlara;
İç çekip harap olan bu insana,
Ancak düşer ağlamak son bir umuduyla.
Kayıt Tarihi : 23.1.2024 09:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ahlakın gitgide yozlaştığı ve artık sonuna yaklaştığımız şu son dönemlerde içinde küçük de olsa bir insan sevgisi kalmış bir insanın yakarışları.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!