Son Bir Umutla Şiiri - Zekeriye Tek

Bir mor menekşe bir kırmızı erguvan,
Bırak düşünmeyi pembe dağları! .
Bir demet gül bir beyaz yasemen.
Bırak yüreğindeki siyah bulutları! .

Bir sarmaşık gibi sar boynumu.
Bir akasya gibi avut gönlümü.
Bir sarı papatya bir kahve fincanı.
Bir ıhlamur kokusu gibi kavur gönlümü.

Bir damla sakızı, keçiboynuzu...
Bir elma şekeri, bir ayva kurusu.
Tat kat ömrüme içinde kaybolma dürtüsü.
Bir krizantem, bir kasımpatı,
Bir sam yeli gibi es ruhuma gün doğmamış.
Bir portakal çiçeği gibi umut ol hiç yaşanmamış.

Bir gece yarısı kış havası gibi sonbahar,
Bir uyku arası çay molası gibi düz duvar.
Bir karanfil kadar ağır yangın yeri gibi dar.
Bir petunya gibi güzel bir, nilüfer kadar zarif...

Yalnızlık sade, bir yaban gülü kadar.
Yağmur gibi titrek sel gibi aşılmaz,
Gel yol aç bana karıncalar gibi ürkek ürkek.
Son bir umutla doğ karanlık hücreme.

Şair: Zekeriye Tek Gebze 2016