Son Bir Söz Şiiri - Görkem Buğra Kızılkaya

Çok sevda yaşamıştı bu gönül daha önce
Hepsinin ismi sahte, artık geçmişte kaldı
Hepsini unutmuştu sözcüklere dökünce
Fakat sana olan AŞK, gündüz uykuya daldı...

Kalbimi uyuttum artık senin için atmıyor
Gözlerime aldanma beni aldattığı gibi
Gülücüğünü istek sanan beyin seni katmıyor
Gündüzle geceyi ayırt ettiği gibi...

Yönetmenim, afedersin devam etmek isterdim
Ben yazılanı yaptım, azrail rol arkadaşım
Kameram olsaydın son kez el sallar giderdim
Ağızlarda bir doğaç olarak kalmışım...

Kırmızıyı sana verdim, soğukluğumu da
Sen içimde kırmızı kar tanesi olmuştun
Bedenimi içine çeken toprak ada bermuda
Sen gökyüzünde iken su damlası doğmuştun...

Evet bu son şiirim kağıt ve kalemimden
Gönül defterinde başkasına yer kalmadı
Alın artık beni seven varlıkları elimden
Zaten aşık olduğum benim yazım olmadı...

Gözlerimi alın benden görmek istemiyorum
Zaten her şeyin sebebi onlar olmuştu
Gözlerine bakarak geceye uyanıyorum
İki dağ arasında bu kalbim vurulmuştu...

Kalbimi alın benden, vursun istemiyorum
Her saniye canımı daha da beter yakar
Yalnızlığı ben onsuz daha iyi yaşıyorum
İşte zamanı geldi, kalp sahte gözden bakar...

Ruhumu benden alın yanmak istemiyorum
Ona emanetti zaten, bir günaha vermiştim
O kendini gittikçe büyüyen kar topu yapmış
Ben ona ormanları çoktan feda etmiştim...

Ve son dörtlüğün zamanı şimdi geldi artık
Giderken bana hoşçakal demeni istiyorum
Varoşlardan geldim ben onun için üstüm yırtık
Benim giderken son lafım SENİ SEVİYORUM (.)