Son (Bir) sen Şiiri - Hayrettin Taylan

Göz bebeklerin aşkımızın güneşi
Ya sonrası
Gözlekesi ömrüne dipnotlar ekler
Her sana bakışımda
Bilgisayar camının suskunluğunda
Hep sen canlanır
Güller ve aşklar canlanır klavyemde
Sen çıkar gidersin
Ben benden çıkar giderim
Mor sevdalı allı pullu hislerde sislenirim
Gökyüzünden öte gider ve seni ararım
Ellerini uzatırsın ama uzak o kadar uzak olur
Bekler dururum gözlerimden yagışlar kalkışır aşkave ders biter
Tam seni unuttum derken yağmur yağar zil çalar
Sen hala uzağa uzak gönlüme tuzaksın
Bense sakıncalar külünden doğan kakmus gibiyim
Ölür ölür yeniden sana ölürüm
Arzular fişek fişek titrer terenimlerime
Nuhta ısmarlama bir esintiyle mecnunluğu depreşir
Kabuğunu yenileyen su gibi süt beyaz olur yılanlığı
Beklemeler çiçek çiçek açılır
Aynı çiçekten yüz türkü okunur
İsteklerimize kurşun dökülür
Bütün hayal kırıklarımız tüner sevda toprağına
Ruhun bildirgesinden tutulu ve unutulu bir sen çıkar
Ne okunsa,ne yazılsa geleceksin geleceğime
İmkansız mutluluklar eklenir beklentilerime
Kefaretsiz bir umut bağışlanır bana
Ve ben bir güne,gün olur kala kalırım
Saçlarıma akışkan hisler eser ellerimden
Bir dokunuşun,bilinenden başka özlemi kaldı benden
Meşhuru meşhur eden bir sevdaya paraf atar
Tutsanır ve tüllenir bütünden önceki ruhumun arşivi
Sana ilişimler iner tutku inime
Sen ve sen,sen olur bana kalışın kanatı olursun