Hani büyük bir penceren vardı oturduğumuz
Büyük camisini seyredip,yemek yediğimiz
Sıcak sohbetler ettiğimiz, duygularla karışan hüznün yaşlarını sildiğimiz,
Şimdi baksana! Nasıl da kar yağıyor orada
Görüyormusun beni sokağında.
Masum patileriyle kırık duruyor..
Rengini hiç sevmediğin,pembe apartman kapında.
İçeriye alırmısın ki onu bilmem!
Hani son giderken senden,kedi gibi olacaksın demiştin ya bana..,
İşte o kedi var ya,dondu sokağında!
Geri dönmedin ya ona,üşüdü hep dışarda
Acı çöktü yüreğindeki cana!
Bilirim kediye kıyamazsın sen asla
Keşke kedi olsaydım yanında
Neolur, son bir kere kapını açta arala..
Sırra kadem vurmuş yüreğini saklama.
Affet hayatı,beni,ödenen bedellere baksana!
Tutunup,son birkez dayan kırılmış dallarıma
Son bir kez daha,nefes al bana! ..
Canını yakmış,yaprağını dökmüş garip hayata..
Son bir kezdaha! ...nefes al bana..
Kayıt Tarihi : 30.1.2009 21:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!