Son Bir Buse Şiiri - Neslihan Isındere

Bir yürek unutulduğunun farkına vardığı gün,durdurur tüm işlevini,sevgiye aşka dair ne varsa kaldırır sandıklara,kapkara bir kilit vurur tüm yaşananlara..Yaşanacaklara…

Bir daha eski günlere dönmek mi?
Nafile.
Vurduğunda yüreğine o kara kiliti
Çoktan gerçekleşmiştir o ruhun ölümü,
Sadece zamanını bekliyordur
Gömmek için en derinlere…

Bir yürek gömüldüğü gün en derinlere,
Sızlar terk edenin yüreği inceden inceye.
Adını koyamaz en başlarda.
Acıma duygusu mu?
Pişmanlık mı?
Farkına varamaz uzunca bir süre.
Ama bilmez ki,
Ne acıma,ne de pişmanlıktır içini saran.
Başlı başına bir vicdan azabıdır
Yüreğinin tam ortasına oturan…

Terk edenin yüreğine çöktüğünde vicdan azabı
Yoktur çaresi
Küstürdüğü
Öldürdüğü yürekten helallik alana kadar…

Sen sevgili!
Beni unuttuğunu anladığım gün
Ruhum terk edip bedenimi
Ömrünü bitirdi yüreğimin…
Ve şimdi
Yüreğinin tam ortasına
Bırakıyorum vicdan azabını bir miras olarak…
Ağır gelirse bu
Geçmek bilmezse sızın
Helalleşmek istersen bir gün,
Beni ilk defa öptüğün o sahile git
Yüreğimi gömdüm oraya…
Beni unuttuğun gibi
Unut tüm yaşadıklarımızı birer birer.
Kıyamaz yüreğim
Akıtma sakın tek damla yaşını.
Dudaklarından dua niyetine
Son bir buse bırak mezar taşına.
O an çınlayacak kulaklarında
“ Tüm hakkım
H E L A L D İ R
S A N A…!