Son Bekleyiş Şiiri - Emrah Kurt

SON BEKLEYİŞ
Gittiğin yerlerden kuşlar göçerse
Agaç gölgelerine gâzel düşerse
Yağan yağmurlar dönmedin derse
Bilki bu seni son bekleyişimdir

Geri dönüşünden umut kesersem
Kaç mevsim geçti gelmedin dersem
Başımı alıp birgün bende gidersem
İnan ki bu seni son bekleyişim

Hatıra gelmeyip unutulursam
Vefasız kalbinde yalan olursam
Beklerken seni birgün ölürsem
Unutma bu seni son bekleyişim

Günü güne, yılı yıla ular eklerim
Rüzgar olur, bulut olur beklerim
Hep senin için bütün emeklerim
Bahçemde solmadan gel çiçeklerim

Samma ki sevilen bir daha gelir
Yollarımız ayrılmış nasıl birleşir
Verdiğim kararlar çok zor değişir
Bil ki bu seni son bekleyiştir

Belliki sen çok mutlusun orda
Oysa ki ben çaresiz kalmışım burda
Karlarda erirse karşı dağlarda
Son bekleyişim bu seni ne fayda

Beklemekle geçsede ömrüm yolunu
Acımaz yar halime dönmez yönünü
Rabbim azad eyle Sen bu kulunu
Bağlanmış gözlerim görmez önünü

Bu bekleyiş olsa da ömür törpüsü
Dilimde sevdanın ümit türküsü
Sensin gözümün nuru gönlümün süsü
Yıkılmadan gel sabır köprüsü

Bunca yıl bekledim ne geçti elime
Yabancı gibi oldum kendi kendime
Sana diyeceğim bir kaç kelime
Artık seni böyle beklemez kimse

İmkansız şeylere kafamı yormam
Her gün seni boşuna bekleyip durmam
Neden gelmedin diye sual de sormam
Ben bekletirim artık bekleyen olmam

Bugün aynı yere yine uğradım
Bekledim gelmedin, inanamadım
Düşündüm de yol boyu ben adım adım
Bu son bekleyişi Sana adadım
4 Ağustos 1999 Çarşamba (11:16)