Son Bayram Ve Son Kurban

Öyle mahzun günler akşam ufkunda Turuncu ümitler batarken biter Bir gül daha solar vaktin dalında Gösterir saatler veda anını Yıldızlar göz kırpar ay şulelenir Matem libasını giyer tabiat Uyku sular koynunda bedenleri Büyür yüreklerde bayram sabahı Gün indirir nikabını yüzünden Şenlenir yeniden çocuksu dünya Bir ses kulaklara düşer derinden Yükselir semaya bank-i es-salâ Leyse’l ıydu limen âşe fî’d-dünyâ İnnemâ’l-ıyd limen necâ fî’l-ukbâ Vuslat sürurunun nişanesi kan Bu aşkın bayramı ister bir kurban Bin koçtan efdaldir bendeki bu can Bakma n’olur başka can pazarına Son kurbanı olsun kadim ayinin Son günahın tevbesi de son nefes Son vuruşu kalbin olsun bir dua İsmini zikr edip dursun dudaklar Aralık 2007, Pristina