Son Başlangıca Benzer...

son, başlangıca öylesine benzer ki
tamamen kapanmışsa bir evre.
yaşam denen süreç de böyle,
sanki hiç yoktan düşer bedene bir can
ve hep o boşluğu arar bedende.

saf bir bütünlükle başlar yolculuk
ama ayrışma başlar alelacele.
kişilik yüklenirken dünya evinde
‘ilk’ kırılır, hem de defalarca
süslü illüzyon perdelerinde.

ve ‘son’, ‘ilk’i arar aslında
işlevi biten yükü atmak misali
dünya elbisesinden soyunmak
ve rahimden önceye uzanıp
bir bomboşluğa dokunmak.