Son Basamak Şiiri - Fatih Coşgun

Şu kalan ömrümün son sahnesini,
Kaderime mahkum yaşamaktayım.
Arala da bak gönül perdesini,
Sinemde gam yükü taşımaktayım.

Ne çileymiş ki bir türlü bitmiyor,
Kara geceler beni uyutmuyor,
Gönül kötülükleri unutmuyor,
Eski yaraları kaşımaktayım.

İğneyle ilaçla doldu raflarım,
Gözümde canlanıyor anılarım,
Tek tesellim gençlik fotoğraflarım,
Alıp baş ucuma döşemekteyim.

Ne parladım, ne de geldim nazara,
Bu dertler götürür beni mezara,
Yıllardır bulamadığım huzura,
Her gün biraz daha susamaktayım.

Ecel denen dev bünyemde uyandı,
Alnım, ölüm nişanıyla boyandı,
Hayat merdivenim sona dayandı,
Bir adım kaldı, son basamaktayım.