Son Banliyö Şiiri - Boğaç Yüzgül

Son banliyö treninin de kapandı kapısı…
Umutsuzca dağıldı yolcular
ve aynı gıcırtı
ve aynı düdük
ve neden ayrıldıklarını bilmeyen iki sevgili

Son banliyö gişesi
ve kırık camın ardında
ve emekliliğine kırk gün kalmış
ve neşesi bitmeyen biletçi
ve gözü şişede bir istasyon sarhoşu…

Son banliyö istasyonu
ve tabelalarında eski anıların harfleri
ve yırtık bir bilet
ve raylar üstünde eski birikmişlikler…

Son banliyö yolcusu
ve treni çoktan kaçırmış
ve sessiz sedasız bekliyor peronun ortasında
ve banklara ilişmiş bir kedi ile birlikte
ve kalbi tekliyor artık yorgunluktan…

Son banliyö ve sert mizaçlı ve gar kapısında ve ızbandut gibi bekleyet ve dut ağacından ötesi yasaklı bölgenin göstergesi parmaklıklar…

Son banliyö hattı
ve batı balık yan giderden de fazlası bir hüsran
ve son tren
ve son yolcu
ve son istasyon ve son durak…