Son Balad Şiiri - Ali Murat Memiş

Güneşin ilk ışıkları 
aydınlatırken boğazı
Başladı bebekten çamlıcaya dek
bir sabah ayazı
uyandı bütün şehir avaz avaz
çığlık çığlığa bağırarak
döküldü insanlar sokağa
çılgın gibi adeta saldırarak
sonsuz bir paranoyanın delice ritmiydi bu
sanki kıyametin hızlı çekimiydi bu
işsizi avaresi kapkaçcısı hırsızı
pezevengi dönmesi esrarcısı hapcısı
ne arasan bulunur derde devadan gayrı
burası İstanbul İstanbulludan gayrı
bir zamanlar azizdi şarkıların dilinde
şairler yetişirdi pera meyhanelerinde
Kayboldu beyoğlunun salınan güzelleri
çekildi caddelerden nedimin gazelleri
Şimdi İstanbuldan geriye 
bir buruk hüzün kaldı
gözlerimden süzülen 
iki damla yaş kaldı