Son Bakış Şiiri - İbrahim Tunçkaya

Sisli bir gündü
Sen gittiğinde
Boğazımda düğümler
Sesim kırık
Köşeyi dönünce
Kayboldu gölgen
Durmadı gözyaşım
Ve başladı hıçkırık…!

Kaç yıl oldu saymadım
O günden beri
Ne unuttum seni
Ne kırıldım
Ne darıldım
Ne yoruldum
Ne beklemekten
Ne de sevmekten
Bir kere olsun bıkmadım…!

Ve senden sonra
Şirler yazdım durmadan
Biz kavuşmayalım diye
Doğmuştu ayrılık
Ve ayrılık acılara gebe
Bir çakmak bir kibrit
Bir sigara yaktım kalbime
Tek ışığım oydu
Uğurladım seni elimle
Ben karanlık geceyim
Bir yarım heceyim
Ne ay göründü yüzüme
Ne güneş doğdu
Ne yıldızlar göründü
Ne fırtına gitti
Ne kış
Ne yağmurlar terketti
Ne attığın o son bakış…!