son-bakis Şiiri - Jale Keskin

Gün sönüp,
Geceye sarhoş olunca
İhanet uyuyan dev misali
Dipsiz kuytuları,
Yurt beller!
Hüzünden gidişlere kör,
Sevgi kalışlarıma kor olur

Gülümser,
Yar dilinde yasaklı elma
Ve tüm yarım kalmış sevdalara inat
Yağmur adamım,
Mangal gibi bir kalbe umuttur
Vurulsa en dipsiz kuyularda
Der ki “sözüm var
Sonraki gelişlere…”

Masum bir bebeğin
Yüreğindeki anne tutkusu
Sımsıcak sevgiyi kucaklar
Gidişler öyle değildir yar
Isıtsa vuslatında,
Her ayrılıkta, zemheri olur
Üşütür!

Gün ki onbeşocak ikibinon
Sen gümüş bir kurşunla
Ben adi bir mızrapla vurulmaktayım
Sensiz,
Giz olsam dipsiz kuytularında
Gidişinle aleni olmaktayım

Bu şehirde,
Vurgunlar kuşatılmış
Tek damla yasak edilmiş
Yanaktan akmaya..
Hüzün güne erir, ayrılık iki sevene
Ellerim ceplerimde,
Son bakıştır;
Sinema sokağında
Hüzün hesap vermez gitmelere,
Oysa gözyaşı peşindir sevgili...

Jale KESKİN/İSKENDERUN