Bahçenin bittiği yerde – kar damlı kış kokusu- sıknefesim
Çiçekler, dallar, yapraklar kurumaya gitmek için toparlanmakta
Bir kadın silmekte durmadan camını tertemiz gökyüzünün
Tepeler emzirirken meme başları gibi çocuk bulutları
Yoksul bir bozkır otunun üstüne ağlarmış gece
Aşk dediğin bir geminin arkasında yara açan denizmiş
Kötülük dolu derin bir sükûnetle izleyen dönüp kendini
Boyalı incirlere benzeyen yalnızca göz doyurmak için
Budala kuşların sahici sandığı
Bir de sahipsiz çığlıklar var gelmeyişin evlat edindiği
Aurora’nın ışıkları kovana kadar geceyi sahiplendiği kedilerin
Ayıran şeyleri toplayıp bütün sessizlikleri tüküren üstüne
Pembe bir jambon gibi kokuşmuş
Bahçenin bittiği yerde – yılları asılı duvara- sıknefesim
Çiçekler, dallar, yapraklar kurumaya gitmek için toparlanmakta
Tenimin içinde sabırsız, gecikmiş bir ölü var.
Kayıt Tarihi : 7.5.2021 22:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!