Son Baharın,Son Günleri..

Son baharın,
Son günleriydi,
Havanın sertleştiği,
Poyrazın,fırtınanın,
Birbirine girdiği,
Günlerden biriydi.

Siyahla beyaz arası,
Bulutlar vardı gökyüzünde,
Tenimi yakmayan güneşi,
Bol bol meyveleri,
Göçmen kuşlarının,
Son göçleri vardı.

Son baharlar,
Hüzünlendirir insanı.
Hüzünlendim........

Tuvalimi karşıma dikip,
Paletimde boyaları,
Karıştırmak istedim.

Her tonda maviyi,
Sarıyı,kırmızıyı,
Beyazı,yeşili,
Buluşturacaktım,
Ruhumu rahatlatacaktım.

Yıllardır,
Hayallerimi resimlere yansıtmak,
Muhteşem bir tablo,
Yapmaktı niyetim.

Güzelliklerimle,
Yoğurup boyaları,
Yeni bir yaşam,
Yeni bir umut,
Başlatacaktım.
Fırçamla,
Paletimle,
Tuvalimle.

Önce güneşi çizdim.
Çamların,çınarların,
Kalın gövdeleri,
Gür dalları arasından,
Turuncu,turuncu,
Kısık kısık,arada bir
Gülümseyen güneşi.

Etrafına,
Bulut kümeleri yaptım.
Rehavetli,
Gömülüp içlerine,
Her an uyuyacak gibi.

Rüzgarı çizdim sonra.
Sert ritminde,
Dans eden sevgililerin,
Kulaklarını titreten,
Rack müziğin serpintisi gibi,
Tenime vurarak geçen,
Soğuk rüzgarı çizdim.

Ardından,
Nağmeler söyleyen,
Göçmen kuşların,
Sesiyle bütünleşen,
Ormanı,
Yamaçları,
Son baharın karmakarışık,
Rengine bürünmüş otları,
Ve..........
Ormanın içinden çıkıp gelen,
Upuzun patikayı...........

Durdum............

İncelerken resmi,
Patikanın başında,
Bir insan belirdi..

Esmerimsi.
Bana göre iri cüsseli.
Kısa adımlarla koşarken,
Birden duruverdi.
Gülümsedi.
Sessiz,
Ama canlı,
Biraz da heyecanlı.

Kaldırıp başını,
Önce,
Çizdiğim güneşe baktı.
Sonra,
Bulutlara,
Rüzgara.....
Geriye dönüp,
Koşarak tükettiği,
Patikaya.
Geldiği yamaçlara...

Benzi soldu birden,
Sarardı.........
Yorgundu........

Seslendim,
Hüznüm var ama,
Ben......
Aşkın....
Bendeki diliyim.
Bitmedim.

Elimi uzattım,tuttu narince.
Düşlerime aldım.
Yürüdük beraberce.

Uzaklaşırken birden,
Yaptığım tabloya,
Dönüp bir baktım.
Son baharın,
Son günleri,
Kışı değil,
İlkbaharı getirmişti.