Son'baharın Kırmızıya Sevdası Başkadır...

Her şeyin rengi kırmızıydı...
Gözlerimden akan yaşın...
Senden sonra yağan karın...
Daldan düşen yaprağın bile...

Sana aşkım kırmızıyla başlamıştı...
Bir kalp atmasıyla...
Gözlerinde kaybolmuştum ilk baktığımda...
Her an düşünür oldum seni...
Ve yine kırmızıyla bitti gecenin rengi...

Her rengi gördüm ben beyazı, siyahı...
Ama bu kadar güzel bir renk ilk defa görüyordum...
Bir sonbahar zamanı...

Kalemden akan mürekkebe hükmediyordu kağıdım...
Benim istediklerimi değil kendi istediklerini yazdırıyordu aşkım...
Sadece izleye bildim kalemin ne yazdığını...
Elimde aşkın rengi kırmızı şarabım...

Üzerimde sadeliğin rengi yalnızlıktan kalma beyaz bir ceket...
İçimde ise 17 yıldır taşıdığım müthiş mirasım kıpkırmızı bir yürek...
Yıllardır özenle sakladığım kalbimi en güzel giysilere değişmektense..
Kendimi evimde asardım gün kırmızıya dönerken...
Ve sen,
Ağlamana gerek yoktu...
İzlemen yeterliydi beni gülerek...

Veda etmiyorum sana sadece bakmadan gözlerine gitmek istedim...
Buralar güzel diyeceğim ama bir parça bile yok seni anımsatacak...
Her yer beyaz ne aşk var nede aşkı yaşatacak kırmızı...

Rahatça gez şimdi soranlara söyleme benden gittiğini...
Eğer üstelerlerse söylersin...
Sevdan uğruna kırmızıya kurban gittiğimi...