Son Baharımda Özledim Seni!

boşuna harcanmış zamanları sorgular gibi çarpan kalbin
birbirini takip eden saat sesi gibi korkutuyordu içimi
apansız çıkıp gelecek azrail kadar endişe verici sözlerin
kölesi olduğum acılarımdan söküp alıverecek gibi canımı
üzüldüğünü söylerken bile sesindeki sahtekar alaycı edan
dizlerimin üzerine sendelememe yetecek kadar çarpıcıydı..

“oysa ki!
dökülen yapraklarının arasında özledim seni, sararmış sonbaharın
yağmurun altında bekledim bir umut
gelmeyeceğini bile bile ateşinin varlığını hissettim
_____________________ateşinin azabını hissettim cehennemin…”

olmaz hayallerde ellerimle gecelerimde büyüttüğüm
bulduğumu sandığım anda kaybettim sevdamı
renkli rüyalarla süslediğim kurtarılmış dünyamı
kar tanelerini savuran rüzgar gibi teslim ettim yokoluşuna
alkış tuttum yüreğimin kaskatı buz kesilişine
_____________dağların arasından eriyip yol bulup akarcasına…

başka ellerin sildiği gözyaşlarıma dokunan acıtan sözlerin
koptuğu yerde zindanı yaşatıyor şimdi
defalarca söylemeyi istediğim yalancı nefsime duyduğum nefretim
intikam arzularıyla tutuşuyor şimdi
bitmeyen yalnızlıklarımda kulaklarıma fısıldanan şiirlerin sahibini
duymayı beklediğim o sesi, bekliyor şimdi..

oysa ki..
olmaz hayallerde cehennemime hapsettiğim sevdamı
yağmurun seline bırakmayı istedim bir umut
kağıttan dünyamın içinde teslim olduğum yokoluşuma
akan gözyaşlarımla yol bulup, kalbimin ortasına akarcasına…

25.12.2011 22.30
İstanbul