Son Baharım Şiiri - İbrahim Yay

Yaz gecesinde esen ılık rüzgar dudaklarımı kurutuyor.
Sesi ile serinletirken dokunuşları ile içimi ısıtıyor.
Sessizlik içinde dinliyorum karanlıkta bekleyerek,
Onu anlayamayacağımı yüzüme vurarak söylüyor.

Çarpan şimşek ile anlıyorum ufukta bir parlama olduğunu.
Yağmurun habercisi rüzgar ile uyumunu seyrediyorum.
Bir yanda yıldızlar var iken umutsuzca geceyi aydınlatan,
Bulutlar ise önlerine geliyor , gözlerimi kapatıyorum.

Dinlediğim müziğe eşlik ediyor dalgalanan yapraklar,
Karanlıkta derin geçmişime gidip geliyorum istemsiz.
Yaptıklarımın bedelini sadece ömrümü kısaltan yıllar anlar,
Boş benliğime gömüyorum kendi düşüncelerimi kimsesiz.