Hakkari yaylalarının soğuk pınarlarına hasret kalan çobanlarla, babası “atta”ya gidip de dönmeyen bebelerin masum ve mahzun bakışlarında saklı olan için...
Bu şiir öfkemiz tutuştuğunda
Göğsümüzü saran ateşe dair
Tek kelam etmeden akşam olunca
Ağlayışımızın hikayesidir...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta