Son Bahar’ın Son Demi Şiiri - Süleyman S ...

SONBAHAR'IN SON DEMİ

Bir sonbahar daha can çekişti,
Canhıraş seslerle
Başkent’te bugün...
Yağmur çiseledi önce
Sersem sersem,
Sonra koyverdi dizginlerini
Azgın bir kısrak gibi
Bardaktan boşanırca...
Gök gümbürdedi,
Gürledi
Kükremiş aslan gibi.
Bir yel karıştı başıboş damlalara;
Şiddetlendi,
Şiddetlendi,
Fırtına oldu.
Hiddetlendi,
Önüne kattı tüm damlaları,
Sürükledi
Tüm sarı, kuru yaprakları
Vee
Silip süpürdü sonbaharı...
Son demini yaşadı bugün,
Bir kez daha öldü çaresizlik içinde
Başkent’te son bahar.

Uçuştu tüm yapraklar,
Göklere sığmadı,
Döküldü,
Bir kez daha soyundu ağaçlar
Anadan doğma...
Yollar
Bir deniz gibi,
Sarı,
Sapsarı
Kuru yapraklara boyun eğdi.
Örtündü.
Eni boyu belirsiz,
Sınırları sonsuz,
Paha biçilmez bir tablo sanki...
Vee
Başkent’te sonbahar
Bir kez daha öldü,
Gömüldü.

Süleyman SAYLAN
Ankara, 13.11.1989, saat: 12.00