Son bahar Çağlayanım Şiiri - Nurten Tarım

Mavi inancım
Kalp sesim
Gittin gideli
Gözlerim tutuklu
Tan kızılı bekleyişlere
Sen
Sıla sürgünü
Yürek bastı gözyaşım
Suskunluğun adı siyah
Akma kısır dudaklara
Sözler üç nokta bir parantez

Sonbahar çağlayanım
Kaldırımda saklı
Mevsim değişimleri
Geçit vermiyor sınır dönüşümü
Anılarım kırık su testisi
Aktıkça susuyor
Prangalı izler taşlara tutuklu

Bu gece bu şehir sessiz
Dokunsam kırılacak gibi
Yüreğimde yükselen tedirgin bulutlar
Rüyalar
İnfazını bekler hükmü keser nefesimi
Kurşunlanmış bakışlarımda hüzün
Senliğin hesabında susunca sensizlik
Tahtını terk eden gün geçtim ben der gibi
Nefesleniyor hayal mezarına gömülen pembe
Ve ben
Kör duygum üzerinde karanlığın örtüsüyüm

İnanmam doğurgan yalan
Gülümsemende fiyonk gülleri açsa da
İnanmam
Sen yılan zehiri yalan
Dudaktan kalbe akan kızgın yağsın

Düşümün sargıları açılıyor
Gönül terazisi bozuk aşk
Geçti geçemedi deme bir de sor beni
Şah damarı kesilmiş ağaç gibi düşüyorum

Yaşam kirlerinden kurtulmak için
Yaşamak için yaşamı
Sorgusuzca gülebilmek için
O gelecek diye
Arıyorum geri dönüşümü
Bulmak için can tanemi
Güneş batımına sarılıp
Yeni güne doğmak için
Arıyorum içimde kıvranan kızı
Özleyişin hasretini
Terk ediyorum esmer rüzgarlara
Dindirmek için
Tüketilmiş zamanın gözyaşını
Arıyorum adsız doğumumu
Arıyorum

Ve sen aşınmış zaman
Siliyorum gölgeni
Artık sen susturamadığım
Dalgaların ağzında sarı bir eylülsün