Dalında son yaprağıydık son baharın.
Gün ağarırken vurulduk sehere.
Serin bir sevdaya tutulduk sanki...
Alaca karanlıkta sonsuzluğu tattırdık gövdemize.
Bir güz bitimi sevdamızla tutunmuştuk kuruyan dala.
Ne var ki bir seher yeliyle sallandık ilkin.
Yağmurlardandı bizim korkumuz.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta