Otobüs durmadan ilerliyor,
bense gitmemek için direniyorum,
adımlarım geri gidiyor, otobüs ilerliyor,
derken evinizi görüyorum son kez,
Saat dört onbirdi en son evinizi gördüğümde,
Aylardan yirmi iki ağustos veya yirmi üçüne bağlayan gece,
ne gitmek vardı senin için bu şehirden,
ne de kalmak yaşanan acı olaylardan,
Gitmek zor geliyordu, kalmak da bu şehirde.
Dün gördüm en son nur yüzünü,
Yine aldı seni benden yabancı eller,
Sanki çağırdılar,
aldılar,
götürdüler,
kopardılar seni benden...
04:11
2bin6 Ağustos 23
Denizli
Abdil YaşaroğluKayıt Tarihi : 7.9.2006 21:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abdil Yaşaroğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/09/07/son-ayriligimda-yoldan-gordugum-sen.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!