Ben sevince yeryüzü arınır
Yüzüme vurur gölgesi
Yüreğim aşkla beslenen başaktır
Açılır
Soymak ister kabuğundan bedeni
Ben ağlayınca serçeler uçar
Dünya küçülür gözümde
Durur önümde bir hüzün serpintisi
Yayılır
Yıkmak ister acıdan kuleleri
Ben gidince öfkem ayaklanır
Dindiremez onu çocuklar bile
Köpürür taşar ama yalnız kalır
Morarır
Yalnızlığın verdiği sessizlikle
Kayıt Tarihi : 3.9.2002 03:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gidiyorum; eyy sen! haberin olsun..
güneş gidiyor ve susuyor sokak çocuklarının şarkısı
içi boşalıyor göğün ve sancıyor mavi
dağılıyor kırmızının her tonu ve turkuaz
daha bir acılaşıyor sarhoşların rakısı
ben gidince her şey gidiyor!
şenlikli bir gökkuşağıdır kamburum görüyorsun
TÜM YORUMLAR (21)