Son-ayça Şiiri - Yusuf Bilge

Yine sisler bastı yürek Alagöz;
Arpaçay’ın andıcıyla söze söz;
Şol Çetin-durak’ta çiğdem çiçek öz,
Ar kavımı taşa çaldı Umayca,
Çalımına çal olduğum Son-ayça...

Sarpa sardı Gören Tepe çığrası;
Perçemi yar, kaşı yarlık tuğrası,
Tandır hamurunun senit uğrası,
Usumu başımdan aldı Umayca,
Alımına al olduğum Son-ayça...

Sim asmada gök mulayım ermedi;
Üzüm gözler üzgünlüğüm görmedi;
Sırma saçtan birce nişan vermedi,
Beni bana ulak saldı Umayca,
Salımına sal olduğum Son-ayça...

Bağ bozumu gönlüme güz düşerken,
Saçaklara buz kılıçlar üşerken,
Güllü fistan, yeşil yazma, mor cepken
Avgun işve gize daldı Umayca,
Dalımına dal olduğum Son-ayça...

YUSUF BİLGE

MERAKLISINA NOTLAR:

* Alagöz: Bugün kuzey batı Ermenistan’ da bulunan kadim Türk dağı.
* Çetindurak: Kars Akyaka ilçesine bağlı, Ermenistanla sınır Arpaçayı kıyısında Karapapak Köyü
* Andıç: Sert uyarı.
* Çal: Tepe.
* Umayca: Şefkat meleğince.
* Son-ayça: Son hilal, Karapapaklarda bayan adı.
* Çığra: Yayla yolu, patika.
* Yarlık: Ferman
* Senit uğrası: Hamurun yapışmaması için kullanılan un.
* Al: Hile, pusu.
* Gök mula: Koruk yemiş, ham meyva.
* Avgun: girdap.