Son Avazım Ya Yezdan Şiiri - Sevinç İnal

Seni sevmenin suçu mademki müebbetti
Ne diye söylemedin sakladın da yıllara
Madem ölüm de senin gönlündeki gurbetti
Şerh düşseydin sukuta gömülseydi sırlara…

Şimdi dokunuyorken akrep yelkovanıma
Durma yürü diyorum zamanın hükmü bitti
Artık taş toprak doldur peteksiz kovanıma
Nasıl olsa bu ömür senin yolunda yitti

Belki bu aşk-ı haram yüreği büryan eden
Sorulmamış soruydun helal bildim severken
Öyleyse yansın dursun, bu ateşe su neden
Sen yaklaştır narını ne geç derim ne erken

Bu sevda salasını okurken bir serseri
Gömün derim içimden hakkım helaldir ona
Nasıl olsa verilen alınmayacak geri
Biz başlarken bilmiştik erilecekti sona

Şimdi bana hiç kimse aşk asildir demesin
Gönül kıyametimi daha çok izlerim ben
Bu berduş sofrasına misafirler gelmesin
Sevgi, zehri taammış hiç kimseler yemesin

Artık dargınım tümden sevda kokan günlere
Son avazım ya Yezdan sil aşkımı defterden
Dargınım aldatanla aldandığım dünlere
Tanrım diyorum koru, koru daha beterden

Okyanuslardan derin yürek olsa ne yazar
İhaneti kendine yakıştıranlar için
Aslında bilmiyorlar her yalan mezar kazar
Kaçmayı anladım da iki yüzlülük niçin?

Doğmadı mı sevgimi hak edecek bir âdem
Külliyen mi hilekâr baştan sona bu âlem
Sevgi gönül zindanı sevmek mahkûmluk madem
Kapat şiir sayfamı artık yazmasın kalem

Gayrı gönlüm sarhoştur ayılmazım biline!
Hiç kimse kınamasın meydir derdime çare
Varsa günahı gönlün her kadehte siline
Ben yok ettim kendimi haber edilsin yâre…