Son Aşkım Şiiri - Orhan Kutlu

Sana bir masal gibi aşkımız demiştim
Hatırlıyor musun,
Sen neden diye sormuştun
Üzmemek için seni masallar çok güzeldir aşkım
Ondan demiştim sana.
Diyemedim masalların yalan olduğunu
Her ne kadar güzel olsa da.

Pamuk prensesler, yedi cüceler,
Zümrüdü anka kuşu, kaf dağı,
Üç başlı ejderhalar, devler
Anlatması güzel, dinlemesi hoş
Daima güzel son bulması yaşananların
Sonunda üç elma düşmesi gökyüzünden
Ve paylaşılması.

Yaşadığımız masalın sonunda
Bu çağda, zamanda
Mutlulukların yerini
Acılar, hasretler, gözyaşları almış aşkım.
Ne kadar olumsuzluk varsa
Sarmış çevremizi
Kuşatmış
Umacı gibi gözleri üstümüzde
Elleri yakamızda.
Adım atmak imkansız.

Bir gün kavuşmak umudumuz
Hasretin pençesinde
Bir soluk almak bir an
Ayrılığı yaşamak üzere tekrar.
Sonra okyanus yalnızlığında
Boğuşmak kaderle.
Sarılmak önüne çıkan dal parçalarına
Umut diye.
Zifiri gecelerde
Kararmış umutlarla hayata sarılmak.
O bir günü beklemek
Sen varsın diye.
Yaşama anlam katmak varlığınla
Anlamsız hayatlarda.

Gidemezsin gitmek istesen de
Yanında olmazsın
Onunla yaşasan da
Çaresizliğin pençesinde kıvranır durursun.
Bir açıklama
Bir teselli umarsın her şeyden
Neden diye.
Kader derler,
Kader dersin
Kader derim.
Biten cümlenin sonundaki nokta gibi.

Kader,
Çaresizliğimizin sığınağı,
Kader
Çaresizliklerimizin anası
Kader
Hayatımızın perde perde senaryosu.
Kader aklın sustuğu yerde söze karışan filozof
Ve kalemi kırıp hükmü veren hakim.

Kader asırlarca bekletti şu gönlü
Ve seni getirdi aşkım.
Sev dedi delice
İşte bu son aşkın.
Sadece sevmeyi sundu
Gönlüme.
Vuslat bir bilmece
Ara bul dedi.
Her şeyi bıraktım şimdi
Ve vuslatı arıyorum.
Bekle beni geleceğim.