Son Asker Evine Dönene Kadar

Vicdanın, şiirin
Ve mavileşen insanların derdi
Bir kaç sandık
Bir kaç kürsü değildir elbet...

Ve yaşarken bir kişilik bir hayatı,
Tel örgüler, süngüler, açlık ve sefaleti...
Ve kahpe fakları göğsümüzü yırtarken
Koca bir evreni anlamak bir damla göz yaşında
Gökyüzünü düşlemektir derdimiz...

Yeni bir dünya düşlemek mümkün
Yüreği elinde bir kaç dost yeter
Elbet kısadır, yeri gelir kaçak
Beraber içilen bir bardak çay kadardır ömrümüz...

Vicdanın, şiirin
Ve mavileşen insanların derdi
Bir kaç sandık
Bir kaç kürsü değildir elbet...

Mesela dillerdeki kilitler çözülecek
Bütün renkler maviyle süslenecek
Anaların göz yaşı damla damla silinecek
Toprağın bağrı bir ekmek için deşilecek...

Ve bataklıklardan ve zulümden
Ve zorbalıktan ve açlıktan
Ve sınırlardan kurtarılacak
Koskoca bir insanlık...

Elbet mesele değildir bir kaç kürsü
Değildir bir kaç sandık
Göğün yüzü de var...

Bir avuç da kalsak celladın karşısında
Bir dişi yahut bir er kişi
Yemin olsun diz çökmedik,
Diz çökmeyeceğiz biz
Gökte mavi aslı kaldıkça...

Son savaş bitene
Son tank eritilene
Son asker evine dönene kadar
Barış sözü yeryüzüne inene dek
Mavileşen insanların derdi bitmeyecek..