Usulca sana gelen rüzgara bak,
Rüzgar gibi geçen, zaman mı bu?
Sessizlik içinde gözlerin sayıklayacak,
Son aşk, son hezeyan mı bu?
Çekilen kanın, ağrıyan kalbin,
İfadeleri kifayetsiz kılmamalıydın belki de.
Sonuna gelsen, gözlerine baksan bu harbin,
Gözlerin düğümlenmez mi yine hakide?
Koşmak zor mu bu kadar gerçekten?
Düşün ki arıyorsun ondan gelen mektubu.
Koş, sese artık acı sessizlikten,
Haykır geceye: Son aşk son hezeyan mı bu?
Cevap vermesin sana ama ağlama,
Ağlama karanlık göklere hıçkıra hıçkıra.
Değer verdiğin kadar insansın kelama,
İnsansın, büründüğün kadar beyazlara.
Acı bitmeyecek, son hece düşene dek,
Son hece de ancak son gece düşecek.
İşte hayat bu, işte budur gerçek,
Son aşk son hezeyan mı bu?
Kayıt Tarihi : 19.7.2014 21:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!