Her sabah
Ekmek attığım güvercinler de
Terk etti bir sabah
Boş bir maviliğin
Yalancı griliğinde
Ve bedensiz vücudun
Sallanırken musalla taşında
Az ötede
Bahçe dibine gömülür
Senden bana kalan
Son aşk mısraları
Ve ellerin dokundukça yüzüme
Gözlerim isyankar davranır
Ölümü gündüz vakti
Geceye hediye eder gibi
Kimbilir bekli
Namludaki kurşundu
Kara toprağa kendini bırakan
Bilinmez belki de
Sözlerindi zehir olup
Kendini dağların
isyankar yanına çarpan
Kayıt Tarihi : 12.3.2004 22:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!